کد خبر 150553
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ - ۱۳:۰۴

گفتگو با همسر شهید مدافع سلامت

از مداوای بیماران لذت می‌برد

از مداوای بیماران لذت می‌برد

دیگر خسته شده‌ایم. این حرف همه‌ی ماست. همه‌ی مردم جهان از ویروس منحوس کرونا خسته شده‌اند و دیگر توان رعایت همه‌ی پروتکل‌ها را به دقت ندارند و بی‌تاب بازگشت به روزهای بدون پروتکل هستند؛ اما همه می‌دانیم و تکرار می‌کنیم که کادر درمان بیش از همه خسته شده است و نیاز به استراحت دارد. وقتی یکی از آن‌ها مبتلا می‌شود یا جانش را از دست می‌دهد، بیش از اندازه متأثر می‌شویم؛ زیرا ایثار آن‌ها را درک کرده‌ایم. می‌دانیم نباید یادمان برود این مدافعان سلامت برای همیشه‌ی تاریخ باید جاودانه در خاطرمان بمانند و کمترین قدردانی ما بیان فضایل آن‌هاست. یکی از این مدافعان سلامت «دکتر وحید منصف کسمایی» است که او نیز در مبارزه با بیماری کرونا جانش را تقدیم کرد. متن زیر گفتگوی خبرنگار حیات با «فاطمه حق‌شناس»، همسر این مدافع سلامت است.

حیات: دکتر منصف کجا زاده شدند و متولد چه سالی هستند؟

  دکتر وحید منصف کسمایی متولد ۳۰ آبان ۴۶ در شهر رشت است. فرزند دوم خانواده بود. کلیۀ مقاطع تحصیلی را در شهر رشت در مدارس عنصری، ابوریحان و دکتر شریعتی گذراند‌‌‌؛ در تمام مراحل تحصیل علاوه بر اینکه دانش‌آموز مستعدی بوده، شاگرد ممتاز در مدرسه نیز بود؛ به طوری که مورد محبت و تحسین تمام معلمان و مدیران مدرسه قرار می‌گرفت.

حیات: چه ویژگی و خصلت‌های رفتاری داشتند؟

دکتر فوق‌العاده متین و مؤدب بود؛ البته نه تنها از نوجوانی این خصوصیت را داشت بلکه در تمام مراحل زندگی و تا پایان عمر هم این ویژگی اخلاقی را حفظ کرد. در محیط خانواده هم نسبت به فرزندان رئوف و مهربان برخورد می‌کرد؛ البته کسانی که با دکتر منصف آشنا بودند، مطلع هستند که همسرم کلاً انسان بسیار مهربان و خوش قلبی نسبت به همۀ مردم بویژه کودکان و افراد مسن بود.

حیات: در کدام دانشگاه‌ و رشته قبول شدند؟

  در سال ۶۴ در دانشگاه علوم پزشکی ایران واقع در شهر تهران در رشتۀ پزشکی پذیرش شد. در آن دانشگاه مشغول به تحصیل شد . در سال ۶٩ در زلزلۀ رودبار برای کمک به مردم به همراه تعدادی از دانشجویان برای دوره‌ای به رشت آمدند و در انتقال بیماران زلزله­ زده و امداد با هلیکوپتر به رودبار می­رفتند؛ بنابراین در انتقال بیماران و امدادرسانی کمک می‌کردند. بعد از اتمام تحصیلات در سال ۷۱ برای گذراندن دورۀ سربازی به نیروی دریایی پیوست؛ البته انتقال به نیروهای مختلف و گذراندن دوران سربازی منوط به نمره­ای بود که بین بقیۀ سربازان در دورۀ آموزشی از نظر علمی و عملی کسب می­ کردند. با توجه به اینکه او جزو نفرات برتر گروه از نظر پایۀ علمی و عملی در دورۀ آموزشی بود، در تقسیم به نیروی دریایی منتقل شد و در بیمارستان ولی­عصر رشت ادامۀ دوران سربازی را با توجه به رشتۀ تحصیلی گذراند.

حیات: تخصص دکتر در چه رشته­ای بود؟ 

متخصص طب اورژانس مرکز آموزشی درمانی پورسینای رشت و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی گیلان بودند. 

حیات: پس از سربازی در کجا مشغول شدند؟

بعد از اتمام دوران سربازی، بعنوان پزشک عمومی و مسئول بهداشت محیط، بهداشت حرفه‌ای در مرکز بهداشت و درمان، اورژانس، مرکز آموزشی درمانی پورسینای رشت مشغول به فعالیت شد. دکتر منصف بعنوان رزیدنت طب اورژانس، در دانشگاه تهران قبول شد و بعد از اتمام دورۀ رزیدنتی بعنوان اولین متخصص طب اورژانس در بیمارستان پورسینای رشت، شروع به خدمت کرد و مدیر گروه طب اورژانس و رییس بخش اورژانس بیمارستان پورسینای رشت هم شد.

حیات: چه سالی ازدواج کردید و چند فرزند دارید؟

 سال ۷۴ ازدواج کردیم. من هم پزشک هستم و البته چندین سال بعنوان پزشک عمومی در سیستم بهداشتی کار کردم و در حال حاضر هم متخصص طب اورژانس هستم. دو فرزند دختر داریم؛ یکی ۲۴ ساله و دانشجوی پزشکی در گیلان و یکی دیگر 18 ساله است.

حیات: شغل شما و آقای دکتر چه تأثیری در این انتخاب رشتۀ دخترتان داشت؟

  شغل و علاقۀ ما هیچ تأثیری در او نداشت؛ چون دخترم رشتۀ ریاضی می ­خواند و سال آخر رشته‌اش را با میل و انتخاب خودش عوض کرد؛ بعد هم به پزشکی علاقه‌مند شد.

حیات: از حال و هوای کادر درمان چه توصیفی دارید؟ با توجه به اینکه خودتان هم بعنوان خط مقدم در جبهۀ مقابله با کرونا در این روزهای اوج­گیری کرونا فعال هستید.

  همگی همکاران بدون یک روز مرخصی و استراحت و اکثریت همکاران حتی وقتی درگیر با بیماری بودند و هستند به علت کمبود نیرو سر کار حاضر می‌شوند تا همکارانشان تحت فشار کاری قرار نگیرند. من خودم دو بار مبتلا شدم. یک بار در اسفند ۹۸ و یک بار هم فرم شدید گوارشی را در دی ۹۹ تجربه کردم، دختر بزرگم هم در فروردین ۹۹ درست بعد از فوت پدرش بیمار شد و ریه‌اش هم درگیر شده بود که واقعاً شرایط روحی بسیار بدی را در آن زمان داشتم.

حیات: دکتر منصف چه زمانی به کرونا مبتلا شد؟

در سه اسفند ٩٨ بعد از اتمام کشیک در بخش اورژانس پورسینا با دردهای عضلانی، استخوانی و به دنبال آن دچار تب، لرز، سرفه‌های شدید و طاقت­فرسا شد. در تاریخ ۱۰ اسفند در بیمارستان پارس رشت بستری و به علت وخامت حالش به ICU منتقل و اینتوبه شد که متأسفانه مؤثر واقع نشد و در تاریخ ۱۹ اسفند ۹۸ در این بیمارستان جان به جان تسلیم کرد و به خیل شهدا پیوست. پیکر او را هم در قطعۀ بهشت باغ رضوان، به خاک سپردیم.

انتهای پیام/ 

برچسب‌ها